Dehoim?
Hoimweh hawwe ...
Daheim?
Heimweh haben ...Bild:© Hartmut Schmidt
Grad no’gschmisse, midde uff’d Wies’.
En Haufe Heiser, z’sammeg’wierfeld,
orange un braun, als dädedse scho ewig
doligge.
’s drängd se in alle Richdungge,
in Weld naus, in de Himmel nuff.
Do simmer!, sagedse
un schdehe em Blick im Weg rum.
Du willsch no zune, willsch gugge,
fiehle, ...ischs rau?
Du gesch um se rum. ... neigierig.
D’Sonn schbield mit de Kande,
mold schdrenge Schadde in die Effnunge.
Ach, denksch, sie wäre jo so schee,
die Heiser, so feschd un ewig,
wenn se bloß ned so bees doligge missde,
verrenkt un verletzt. Uff oimol isch der alles so fremd,
do, wo oigendlich Hoimad un Schutz sei sod.