ALB-Dräum
Ich kann a annerschder ...
in r’m rausche, in r’m schdremme, welse me durch eddlaschee.
Bild: ©Stadt Ettlingen
grau am leib so dreib ’s albdaal nunner ‘s scheimend uffbegehre,
iwwerschwere wasser; e oinzich iwwerschdirdze,
un riwwer-niwwer werfe, nur um widder num z’kehre,
e uffgreggds zwische maure her un no, ganz pep an selle heiser dro.
jo, i kann aa annerschdr!
bin ned immer nedd. noi ned nedd. kann ned nur ’s gmiedlich fließe,
’s landschafd mid sonneglidzre grieße.
mid dem ’r grad mache kennd, was a wolld. eimaure, eich grad zrechd drigge.
wehe, wenn sich mol de himml verfindschdre dud.
’s kadze haggeld un saiche dud wie verriggd. von owwe runnerkommd, was gehd.
nachherd werd e zum Dier.
’s drängd me iwwerd ufer naus. i muss me ausbroide.
alles mid mer raise. iwwer d’ufer dredde, in eier keller neischlubfe.
awwer do seid der grad selwer schuld.
däded ihr mir gniegend bladz lasse …